مقصر پرخوری در این قسمت مغز شناسایی شد!
مطالعات علمی نشان داده‌اند که بخشی از مغز به نام هیپوتالاموس نقش کلیدی در تنظیم اشتها و رفتارهای مرتبط با غذا خوردن دارد. هیپوتالاموس که در پایه مغز قرار دارد، مسئول ترشح هورمون‌هایی است که احساس گرسنگی و سیری را کنترل می‌کنند.
مکانیزم هیپوتالاموس و پرخوری
هیپوتالاموس به سیگنال‌های مختلفی از بدن، مانند سطح قند خون، چربی و هورمون‌هایی مانند گرلین (هورمون گرسنگی) و لپتین (هورمون سیری) پاسخ می‌دهد. وقتی این سیگنال‌ها به درستی کار نکنند، ممکن است فرد احساس سیری نکند و پرخوری اتفاق بیفتد.
لپتین به مغز سیگنال می‌دهد که چربی بدن کافی است و باید غذا خوردن را متوقف کرد. اما در برخی افراد، بدن نسبت به این هورمون مقاوم می‌شود، و حتی با وجود بالا بودن سطح لپتین، احساس سیری به مغز منتقل نمی‌شود. این حالت که به عنوان مقاومت به لپتین شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به پرخوری و افزایش وزن شود.
نقش دیگر بخش‌های مغز
علاوه بر هیپوتالاموس، بخش‌هایی مانند قشر پیش‌پیشانی و سیستم لیمبیک (مراکز احساسات) نیز در رفتارهای غذایی و پرخوری نقش دارند:
سیستم لیمبیک می‌تواند غذا خوردن را به دلیل لذت، استرس یا احساسات دیگر تحریک کند، حتی اگر بدن به غذا نیاز نداشته باشد.
قشر پیش‌پیشانی که مسئول تصمیم‌گیری و خودکنترلی است، ممکن است در برخی موارد توانایی تنظیم خوردن را کاهش دهد و فرد نتواند خود را در برابر غذاهای پرکالری کنترل کند.
عوامل خارجی مؤثر بر پرخوری
علاوه بر عوامل مغزی، عوامل خارجی مانند استرس، خواب ناکافی، و در دسترس بودن مداوم غذاهای پرکالری می‌توانند این سیستم‌ها را مختل کرده و پرخوری را تشدید کنند.
نتیجه‌گیری
هیپوتالاموس به‌عنوان مرکز تنظیم اشتها در مغز، نقش اصلی در پرخوری دارد. مشکلاتی مانند مقاومت به لپتین و اختلالات در این سیستم می‌توانند به پرخوری و افزایش وزن منجر شوند. فهم بهتر این مکانیسم‌ها می‌تواند به راه‌های جدیدی برای کنترل وزن و پیشگیری از پرخوری کمک کند.
نویسنده: زهره محمدی
