علائم بیماری ام اس در زنان چیست ؟

بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) یک بیماری خودایمنی است که به سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) حمله می‌کند و باعث آسیب به غلاف محافظتی اعصاب می‌شود. این بیماری می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد کند و برخی از این علائم ممکن است در زنان بیشتر مشاهده شوند یا شدت بیشتری داشته باشند.

 

علائم رایج ام اس در زنان:

خستگی شدید: یکی از شایع‌ترین علائم ام اس، خستگی شدید است که با استراحت برطرف نمی‌شود و می‌تواند زندگی روزمره را مختل کند.

 

مشکلات بینایی: تاری دید، درد پشت چشم، دو بینی، یا از دست دادن کامل بینایی (که معمولاً موقت است) از علائم شایع ام اس می‌باشد.

 

ضعف عضلانی و عدم تعادل: افراد مبتلا به ام اس ممکن است دچار ضعف عضلات، مشکلات حرکتی و عدم تعادل شوند. این مشکل به ویژه در پاها ممکن است اتفاق بیفتد.

 

بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن: احساس بی‌حسی یا سوزش در اندام‌ها (به ویژه دست‌ها و پاها) از دیگر علائم شایع این بیماری است.

 

درد و اسپاسم‌های عضلانی: دردهای عضلانی، سفتی و اسپاسم می‌تواند در زنان مبتلا به ام اس رخ دهد.

 

مشکلات مثانه و روده: برخی از زنان مبتلا به ام اس ممکن است مشکلاتی مانند بی‌اختیاری ادرار، نیاز مکرر به ادرار کردن، یا یبوست را تجربه کنند.

 

اختلالات جنسی: کاهش میل جنسی، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم و خشکی واژن می‌تواند در برخی از زنان مبتلا به ام اس دیده شود.

 

اختلالات شناختی: برخی از افراد دچار مشکلاتی مانند کاهش حافظه، تمرکز، یا مشکل در انجام چندین کار به صورت همزمان می‌شوند.

 

تغییرات خلق و خو: افسردگی، اضطراب، و تغییرات خلقی مانند تحریک‌پذیری یا احساس بی‌ثباتی عاطفی ممکن است در زنان مبتلا به ام اس شایع‌تر باشد.

 

مشکلات حرارتی: زنان مبتلا به ام اس ممکن است به تغییرات دما، به ویژه گرما، حساسیت بیشتری نشان دهند. گرما می‌تواند علائم بیماری را تشدید کند.

 

تفاوت علائم ام اس در زنان:

زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به ام اس هستند، اما علائم بیماری معمولاً مشابه است. با این حال، به دلیل تفاوت‌های هورمونی، علائم در دوران خاصی از زندگی زنان مانند دوران قاعدگی، بارداری، یا یائسگی ممکن است تشدید شود.

 

نکته مهم:

علائم ام اس می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و شدت علائم نیز متغیر است. در صورت مشاهده این علائم، بهتر است با پزشک متخصص مغز و اعصاب مشورت شود تا تشخیص دقیق صورت گیرد و درمان مناسب آغاز شود.

 

 

نویسنده: زهره محمدی