نقش جاده‌های فرعی در تصادفات جاده‌ای 

جاده‌های فرعی نقش قابل توجهی در تصادفات جاده‌ای ایفا می‌کنند. اگرچه ترافیک در این جاده‌ها معمولاً کمتر از جاده‌های اصلی است، اما شرایط خاص این مسیرها می‌تواند خطر تصادفات را افزایش دهد. در ادامه، عوامل مختلفی که جاده‌های فرعی را به محیط‌های مستعد برای تصادفات تبدیل می‌کنند، بررسی می‌شود:

1. عرض کم جاده‌ها:

کمبود فضای حرکت: جاده‌های فرعی معمولاً باریک‌تر از جاده‌های اصلی هستند و عرض محدود آن‌ها می‌تواند فضای کمتری برای مانور و عبور وسایل نقلیه فراهم کند. این مسئله در مواجهه با موانع یا عبور وسایل نقلیه از مقابل، خطر برخورد را افزایش می‌دهد.

2. کیفیت نامناسب جاده:

خرابی‌ها و دست‌اندازها: بسیاری از جاده‌های فرعی به دلیل نگهداری ناکافی، دارای دست‌اندازها، ترک‌ها و سایر نقص‌های جاده‌ای هستند که می‌تواند منجر به از دست دادن کنترل خودرو و در نهایت وقوع تصادفات شود.

سطح ناهموار: ناهمواری‌های سطح جاده، به‌ویژه در جاده‌های فرعی روستایی یا جنگلی، می‌تواند خطر انحراف و واژگونی وسایل نقلیه را افزایش دهد.

3. کمبود تابلوها و علائم راهنمایی:

کمبود علائم هشدار: جاده‌های فرعی اغلب فاقد تابلوهای راهنمایی و رانندگی کافی هستند. این مسئله می‌تواند منجر به عدم آگاهی رانندگان از تغییرات مسیر، پیچ‌ها و شرایط جاده شود که در نتیجه احتمال تصادف افزایش می‌یابد.

نبود خط‌کشی مناسب: در بسیاری از جاده‌های فرعی، خط‌کشی‌های جاده‌ای وجود ندارد یا بسیار کم‌رنگ و ناپیداست، که می‌تواند منجر به سردرگمی رانندگان و برخورد با وسایل نقلیه دیگر شود.

4. پیچ‌های تند و دید محدود:

پیچ‌های خطرناک: جاده‌های فرعی به‌ویژه در مناطق کوهستانی و جنگلی ممکن است دارای پیچ‌های تند و نقاط کور باشند که دید راننده را محدود می‌کند و زمان واکنش را کاهش می‌دهد.

موانع طبیعی: عواملی مانند درختان، تپه‌ها یا ساختمان‌ها ممکن است دید رانندگان را در جاده‌های فرعی مسدود کنند و امکان وقوع تصادف را افزایش دهند.

5. سرعت بالا و عدم رعایت قوانین:

عدم کنترل سرعت: در جاده‌های فرعی، به دلیل کمبود نظارت و نبود دوربین‌های کنترل سرعت، برخی رانندگان ممکن است با سرعت‌های بالا رانندگی کنند که می‌تواند خطر تصادف را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.

عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی: رانندگانی که از جاده‌های فرعی استفاده می‌کنند، ممکن است کمتر به قوانین راهنمایی و رانندگی توجه کنند، که این امر به افزایش خطر تصادفات منجر می‌شود.

6. وجود حیوانات و عابران پیاده:

حضور حیوانات: در جاده‌های فرعی، به‌ویژه در مناطق روستایی، احتمال برخورد با حیوانات وحشی یا اهلی بیشتر است. این برخوردها می‌تواند منجر به تصادفات جدی شود.

عابران پیاده و دوچرخه‌سواران: جاده‌های فرعی اغلب محل تردد عابران پیاده و دوچرخه‌سواران هستند که به دلیل کمبود مسیرهای ویژه و روشنایی ناکافی، در معرض خطر تصادف قرار دارند.

7. نبود روشنایی کافی:

نور ناکافی در شب: بسیاری از جاده‌های فرعی فاقد روشنایی مناسب هستند که این امر به‌ویژه در ساعات شب، دید رانندگان را کاهش می‌دهد و خطر وقوع تصادفات را افزایش می‌دهد.

8. شرایط آب و هوایی نامساعد:

شرایط آب و هوایی: جاده‌های فرعی در مناطق کوهستانی یا جنگلی ممکن است در شرایط آب و هوایی نامساعد (مانند بارش برف، باران سنگین یا مه) لغزنده شوند، که این وضعیت به کاهش اصطکاک و افزایش خطر تصادف منجر می‌شود.

نتیجه‌گیری

جاده‌های فرعی به دلیل شرایط خاص خود از جمله عرض کم، کیفیت نامناسب جاده، کمبود علائم راهنمایی و رانندگی، پیچ‌های تند و دید محدود، و همچنین عدم رعایت قوانین رانندگی، مستعد وقوع تصادفات هستند. برای کاهش خطر تصادفات در این جاده‌ها، بهبود زیرساخت‌های جاده‌ای، افزایش نظارت و کنترل سرعت، و آموزش رانندگان به منظور رعایت بیشتر قوانین راهنمایی و رانندگی ضروری است. همچنین، تقویت علائم هشداردهنده و افزایش روشنایی در این جاده‌ها می‌تواند به کاهش تصادفات کمک کند.

نویسنده: زهره محمدی 

سایت دارو باما وابسته به مرکز سلامت ایرانیان ارائه دهنده خدمات پزشکی و پرستاری در منزل در شهر تهران