بیماری لیکن پلان خطرناک است ؟
بیماری لیکن پلان یک بیماری پوستی است که به عنوان یک اختلال التهابی مزمن ایجاد می‌شود. در این بیماری، طبقه‌های مختلف پوست می‌توانند تحت تاثیر قرار گیرند، اما معمولاً بر روی پوست، مخاط دهانی، ناخن‌ها و حتی موهای سر ایجاد تغییرات مشاهده می‌شود.
علائم و علت این بیماری تا حدی مشابه یکدیگر هستند و ممکن است شامل ضایعات قرمز یا بنفش رنگ، پوست خشک و ترشحات غیرمعمول در دهان باشند. اصلی‌ترین علت این بیماری ناشناخته است، اما عوامل مختلفی مانند اختلالات ایمنی، عفونت‌ها، تنش‌های روانی و مواد شیمیایی ممکن است نقشی در ظهور آن داشته باشند.
درمان لیکن پلان معمولاً بر اساس شدت و محل ظهور ضایعات مشخص می‌شود. از روش‌های درمانی می‌توان به استفاده از کرم های موضعی ،استروئیدها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و در موارد شدیدتر، داروهای سیستمیک اشاره کرد. مشاوره با پزشک متخصص پوست می‌تواند در تشخیص و درمان بهتر این بیماری به شما کمک کند.
درمان لیکن پلان چیست ؟
درمان بیماری لیکن پلان به تسکین علائم و کنترل التهاب و خارش مرتبط با آن متمرکز است. درمان لیکن پلان معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:
کرم‌ها و مواد مرطوب کننده: پزشک ممکن است کرم‌ها و مواد مرطوب‌کننده را به شکل موضعی تجویز کند. این محصولات می‌توانند به تسکین خارش، التهاب و خشکی پوست کمک کنند.
کورتیکواستروئیدها: این دسته از داروها که به صورت کرم یا اسپری تجویز می‌شوند، به کنترل التهاب و خارش کمک می‌کنند. اما باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا در استفاده بلندمدت ممکن است عوارض جانبی داشته باشند.
مواد ضدقارچی یا ضدویروسی: اگر عامل میکروبی (قارچ یا ویروس) در بروز بیماری نقش داشته باشد، پزشک ممکن است مواد ضدقارچی یا ضدویروسی تجویز کند.
مواد آنتی‌هیستامینی: این دسته از داروها به کاهش خارش و التهاب کمک می‌کنند و می‌توانند علائم ناراحتی را تسکین دهند.
تراپی نور مرئی (PUVA): این تراپی شامل ترکیب استفاده از داروهای حساس‌سازی پوست به نور فرابنفش A (UVA) و سپس تابش با نور UVA است. این روش ممکن است در برخی موارد شدیدتر لیکن پلان مورد استفاده قرار گیرد.
داروهای سیستمیک: در مواردی که علائم بسیار شدید و محدود نباشند، پزشک ممکن است داروهای سیستمیک مانند کورتیکواستروئیدها یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی تجویز کند.
